Οι όζοι θυρεοειδούς αναφέρονται σε αυξημένη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, που οδηγεί σε υπερπαραγωγή θυρεοειδικών ορμονών. Η διατροφή μπορεί να έχει ορισμένη επίδραση στη λειτουργία του θυρεοειδούς, αλλά δεν αποτελεί κύριο αίτιο για την ανάπτυξη των όζων.
Ωστόσο, η κατανάλωση ορισμένων τροφών μπορεί να επηρεάσει τη λειτουργία του θυρεοειδούς. Για παράδειγμα, ο ιώδης είναι ένας σημαντικός συντελεστής για την παραγωγή θυρεοειδικών ορμονών, οπότε η έλλειψή του μπορεί να επηρεάσει την υγεία του θυρεοειδούς. Τρόφιμα που είναι πλούσια σε ιώδιο περιλαμβάνουν τα θαλασσινά, το αλάτι με προσθήκη ιωδίου και ορισμένα τυριά.
Επιπλέον, ορισμένες έρευνες έχουν υποδείξει ότι η κατανάλωση τροφών που περιέχουν γλουτένη (όπως σιτάρι, κριθάρι και σίκαλη) μπορεί να συσχετίζεται με αυτοάνοσες νόσους του θυρεοειδούς, όπως η λεμφοϊδήτιδα του Hashimoto. Ωστό
Ωστόσο, οι συσχετίσεις μεταξύ διατροφής και όζων του θυρεοειδούς δεν είναι απόλυτα σαφείς και ακόμη υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σε αυτόν τον τομέα.
Για τη διατροφή σε περίπτωση όζων του θυρεοειδούς, συνήθως συνιστάται η εξής προσέγγιση:
- Αποφύγετε τροφές που μπορεί να επηρεάσουν την απορρόφηση του ιωδίου, όπως ο σόγια, τα λαχανικά της οικογένειας των λαχανικών Brassica (όπως λάχανο, μπρόκολο, λάχανο Βρυξελλών) και οι ραδίκια. Αυτές οι τροφές μπορεί να περιέχουν φυτοχημικά που εμποδίζουν την απορρόφηση του ιωδίου από τον θυρεοειδή αδένα.
- Επιδιώξτε να έχετε μια ποικιλία τροφίμων που περιέχουν ιώδιο, όπως τα θαλασσινά, τα φρούτα θαλάσσης και τα φύκια. Ωστόσο, θυμηθείτε ότι η κατανάλωση υπερβολικών ποσοτήτων ιωδίου μπορεί επίσης να είναι επιβλαβής, οπότε πρέπει να τηρείτε τις συνιστώμενες δοσολογίες.
Η θεραπεία για τους όζους του θυρεοειδούς εξαρτάται από το μέγεθος και τον τύπο του όζου, καθώς και από την ύπαρξη συμπτωμάτων και την ηλικία και τη γενική υγεία του ασθενούς.
Οι επιλογές θεραπείας μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Παρακολούθηση: Σε περιπτώσεις όζων μικρού μεγέθους που δεν προκαλούν συμπτώματα, η παρακολούθηση μπορεί να είναι η καλύτερη επιλογή, με τακτικές εξετάσεις αίματος και ενδεχομένως εικόνων του θυρεοειδούς.
- Φαρμακευτική θεραπεία: Ορισμένα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μείωση του μεγέθους του όζου ή για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, όπως της υπερθυροειδισμού. Παραδείγματα φαρμάκων περιλαμβάνουν το μεθιμαζόλη και το προπυλθιουρακίλη.
- Χειρουργική επέμβαση: Αν το όζο είναι μεγάλο ή προκαλεί συμπτώματα, η χειρουργική επέμβαση μπορεί να είναι απαραίτητη.
Όταν γίνεται λόγος για χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία των όζων του θυρεοειδούς, υπάρχουν διάφορες δυνατότητες:
- Αφαίρεση μέρους του θυρεοειδούς (θυρεοειδεκτομή): Κατά τη θυρεοειδεκτομή, αφαιρείται μόνο το μέρος του θυρεοειδούς που περιλαμβάνει το όζο. Αυτή η επέμβαση είναι κατάλληλη για μικρά όζα που είναι καλοήθη.
- Συνολική αφαίρεση του θυρεοειδούς (θυρεοειδεκτομή): Σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδίως όταν το όζο είναι μεγάλο ή όταν υπάρχει υποψία κακοήθειας, μπορεί να γίνει συνολική αφαίρεση του θυρεοειδούς. Μετά την επέμβαση, ο ασθενής θα πρέπει να λαμβάνει θυρεοξίνες ως αντικατάσταση των θυρεοειδικών ορμονών που παράγει το θυρεοειδή αδένας.
