Ως βρογχοκήλη ορίζεται κάθε αύξηση του μεγέθους (διόγκωση) του θυρεοειδούς αδένα, με αποτέλεσμα το μέγεθος του θυρεοειδούς αδένα να υπερβαίνει τα ανώτερα φυσιολογικά όρια.
Αναλόγως της επιδημιολογίας, της λειτουργικότητας του θυρεοειδούς αδένα, της μορφολογίας, όπως επίσης και του εντοπισμού της, διακρίνουμε τις ακόλουθες κατηγορίες βρογχοκήλης:
Ταξινόμηση της βρογχοκήλης
Η ενδημική προσβάλλει το 10% ή και περισσότερο του πληθυσμού μίας ορισμένης γεωγραφικής περιοχής. Είναι αποτέλεσμα της ανεπάρκειας ή ακόμη και της έλλειψης ιωδίου στη διατροφή του πληθυσμού στην εν λόγω περιοχή.
Η σποραδική αποτελεί τον συχνότερο τύπο. Αφορά στο 5% του ενήλικου πληθυσμού σε περιοχές με επαρκή πρόσληψη ιωδίου μέσω της διατροφής. Ένας συνδυασμός γενετικών καθώς και περιβαλλοντικών παραγόντων συμβάλλει στην εμφάνισή της.
Η οικογενής εμφανίζει ισχυρή κληρονομική προδιάθεση, ενώ κάνει την εμφάνισή της, συνήθως, στα πρώτα έτη της ζωής. Η βαρύτητά της ποικίλλει από ήπιο υποθυρεοειδισμό έως και σοβαρό υποθυρεοειδισμό με συνοδό υπολειπόμενη σωματική και νοητική ανάπτυξη (κρετινισμός).
Σε περιπτώσεις ευμεγέθους βρογχοκήλης, ο θυρεοειδής αδένας μπορεί να φτάσει ακόμη και εντός του ανώτερου μεσοθωρακίου (καταδυόμενη ή οπισθοστερνική βρογχοκήλη).
